زنان شاغل در دادگستری افغانستان بیش از پیش مورد هدف قرار گرفته‌اند. در ژانویه گذشته (دی 1399) دو قاضی زن دادگاه عالی این کشور کشته شدند. سخنگوی طالبان در آن زمان ارتباط با این کشتار را رد کرد.
یک زن قاضی افغان که پس از فرار از کابل و ورود به اروپا در جای امنی به سر می‌برد، از تهدیدهای زندانیانی می‌گوید که روزی حکم حبس و زندان آنها را صادر کرده بود. زندانیانی که پس از قدرت گیری طالبان و از سوی آنها آزاد شده‌اند.
این زن قاضی افغانستانی گفت: 4 یا 5 عضو طالبان به خانه من آمدند و از اعضای خانه پرسیدند که "زن قاضی کجاست"؟
این زن قاضی که از مکانی نامعلوم و با درخواست مشخص نشدن هویتش، به رویترز گفت: این افراد کسانی بودند که من آنها را زندانی کرده بودم.
افغانستان حدود 250 قاضی زن دارد و در هفته‌های گذشته تعداد کمی از آنها موفق به فرار از این کشور شده‌اند.
سخنگوی طالبان پس از تصرف کابل و در مصاحبه مطبوعاتی 15 آگوست (24 مرداد) گفت که حقوق زنان مطابق قوانین اسلامی حفظ خواهد شد. او گفت: به آنها اجازه داده می‌شود تا در بخش‌های مهم جامعه کار کنند.
قدرت‌های غربی می‌گویند که پس از اقدامات طالبان در مورد حفظ حقوق بشر -و نه فقط وعده‌ها و وعیدها- آماده تعامل با آنها می‌شوند.
قاضی زن افغان که اینک در جایی نامشخص در اروپا به سر می‌برد، گفت: اینک طالبان، زندانیان را در سراسر کشور آزاد کرده و این موضوع "جان قضات زن را به خطر انداخته است".
او با همکارانش که در کشور مانده‌اند، در تماس بوده است و می‌گوید: پیام های آنها پر از ترس و وحشت کامل است. آنها به من می‌گویند اگر از افغانستان خارج نشوند، جان آنها مستقیما در معرض خطر مداوم قرار می گیرد".
این قاضی زن با کمک مجموعه ای از داوطلبان حقوق بشر و همکاران خارجی در انجمن بین المللی قضات زن (IAWJ) از افغانستان گریخت.
"حوریه مصدق" فعال حقوق بشر افغان در این باره گفت: علاوه بر قضات زن، احتمالا هزاران زن دیگر از مدافعان حقوق بشر نیز در مرکز نشانه و هدف گیری طالبان قرار دارند.
او گفت: زندانیان آزاد شده با تهدید مرگ به قضات زن، زنان دادستان و زنان پلیس می‌گویند: "ما به دنبال شما می‌آییم".
فضای پر از ترس و دلهره
"رابرت باکلند" وزیر دادگستری بریتانیا هفته گذشته گفت که لندن 9 قاضی زن را از افغانستان خارج کرده و در تلاش است تا گذرگاه‌های امن را برای بیشتر "افراد بسیار آسیب پذیر" فراهم کند.
بسیاری از این قضات مسئول اجرای قانون بوده اند و به درستی از عواقبی که با ظهور طالبان با آن مواجه اند، می‌ترسند.
بسیاری از فعالان حقوق بشر و تشکل‌های حقوقی با انتقاد از کشورهای غربی می‌گویند، این کشورها این افراد را در عملیات خروج از افغانستان در اولویت قرار ندادند.
"سارا کی" وکیل حقوق بشر مستقر در بلفاست (پایتخت ایرلند شمالی) و عضو شبکه اطلس (انجمن جهانی وکلا و حقوقدانان زن) می‌گوید: "دولت‌ها هیچ علاقه‌ای به تخلیه افرادی که تبعه خودشان نبودند، نداشتند".
"کی" با گروهی آنلاین از سربازان داوطلب موسوم به "دانکرک دیجتالی" همکاری می کند که تا کنون با چت و تماس شخصی به صدها نفر در خروج از افغانستان کمک کرده‌اند. نام این گروه از عملیات تخلیه نیروهای انگلیسی از شهر "دانکرک" در فرانسه تحت اشغال آلمان نازی در جنگ جهانی دوم گرفته شده است.
6 قاضی خارجی در انجمن بین المللی قضات زن (IAWJ) اطلاعات قضات زن افغانستان را هماهنگ کرده و با لابی با دولت‌ها خواستار خروج این قضات زن شدند.
"پاتریشیا والن" قاضی آمریکایی و یکی از رهبران این جنبش که در 10 سال اخیر در آموزش قضات زن افغان نقش داشته، از رهبران این جنبش برای خروج زنان قاضی از افغانستان است.
او به رویترز گفت: در موقعیت کنونی کاری تقریبا غیرممکن را بر عهده گرفته‌ایم زیرا از معدود افرادی هستیم که به آنها کمک می کنند.